zaara

بیشتر حس می‌کنم وسط یک روتین از زندگیمم، اینکه کی بیدار شم و چیکار کنم.‌.

اصلا پیام بدم یا پیام ندم.. اینکه تعریف کنم چی شده یا تعریف نکنم.

همش عادت شده برام.

یه وقتایی یه چیزایی رو حس میکنم و یه وقتایی هیچی حس نمیکنم.

یه وقتایی خسته میشم. از همه‌چی.

کلی طول میکشه خودمو سر پا کنم.

پانسیون بعد ۱۰ ماه دیگه بهم حس خوبی نمی‌ده. دیگه جایی نیست که توش راحت باشم. دیگه نمیدونم واقعا.

یه جوری از بعضیا بدم میاد که یعنی- 

پشت سرت حرف می‌زنن، دورویی شدید. زیر‌اب زن. ادمای مسخره که مفتشونم نمی‌ارزه. 

بیشعوری ۱۰۰/۱۰۰ 

مسخرگی و لودگی ۱۰۰۰/۱۰۰ 

فقط باید ببینی جوریکه برای خودشون ترحم میخرن.

دروغاشون- من فلان بودم، فلان گذشته رو داشتم. 

من چرا همه رو باور میکنم؟ واقعا چرا؟

فکرِ بلبل همه آن است که گُل شد یارش
گُل در اندیشه که چُون عشوه کُنَد در کارش
دلربایی همه آن نیست که عاشق بِکُشَند
خواجه آن است که باشد غَمِ خدمتکارش
جایِ آن است که خون موج زَنَد در دلِ لعل
زین تَغابُن که خَزَف می‌شکند بازارش
بلبل از فیضِ گل آموخت سخن، ور نه نبود
این همه قول و غزل تعبیه در منقارش
ای که در کوچهٔ معشوقهٔ ما می‌گُذَری
بر حذر باش، که سر می‌شکند دیوارش
آن سفرکرده که صد قافله دل همرهِ اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
صحبت عافیتت گرچه خوش افتاد ای دل
جانبِ عشق عزیز است، فرومگذارش
صوفیِ سرخوش از این دست که کج کرد کلاه
به دو جامِ دگر آشفته شود دستارش
دلِ حافظ که به دیدارِ تو خوگر شده بود
ناز پروردِ وصال است، مجو آزارش

 -حافظ

دیدی ای دل که غمِ عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یارِ وفادار چه کرد
آه از آن نرگسِ جادو که چه بازی انگیخت
آه از آن مست که با مردمِ هشیار چه کرد
اشکِ من رنگِ شفق یافت ز بی‌مِهری یار
طالعِ بی‌شفقت بین که در این کار چه کرد
برقی از منزلِ لیلی بدرخشید سحر
وَه که با خرمنِ مجنونِ دل‌افگار چه کرد
ساقیا جامِ مِی‌ام دِه که نگارندهٔ غیب
نیست معلوم که در پردهٔ اسرار چه کرد
آن که پُرنقش زد این دایرهٔ مینایی
کس ندانست که در گردشِ پرگار چه کرد‌‌..

-حافظ

من چرا هرکاری می‌کنم نمیتونم تورو بشناسمت، چرا پر از تناقضی؟ 

بقیه پشت سرت حرف می‌زنن، هیچوقت باورشون نکردم. ولی توهم بهم ثابت نکردی که دروغ می‌گن.

اسرار خرابات به جز مست نداند

هشیار چه داند که درین کوی چه راز است..

نذارین یه ادم هم دلیل خنده و هم دلیل ناراحتیاتون باشه

چون وقتی که ناراحتتون می‌کنه، هیچکس نیست که شمارو بخندونه

راستش امروز یه انتخاب مهم کردم که نمیدونم قراره چی بشه و چجور پیش بره‌.

تا الان انتخاب هام همه حساب شده بودن و اینم یه انتخاب حساب شده‌ی دیگه‌ست ولی ویژگی مشترک تمام انتخاب هام، نتیجه شونه. که دست من نیست و باید صبر کنم و ببینم چی می‌شه.

مثل این میمونه که من یه بذر پیدا کنم و بکارمش، روزها و شب ها بهش اب بدم بدون اینکه بدونم چی در انتظارمه. اینکه این چه گیاهیه. انتخاب منم دقیقا همینطوریه. فقط باید امیدوارم باشم که بذری که کاشتم یه گل خوشگل باشه. 

کتاب: نامه های عاشقانه یک اسب

•نامه‌ی صد و چهل یکم:
میدانم آنها ما را در یک اصطبل مشترک تنها نمی‌گذارند عزیزم.
این سرنوشت تمام اسب‌هایی‌ست که مسابقه را می‌بازند
این را امروز فهمیدم، پس از دویدن هزار متر در هشتاد ثانیه.
قول می‌دهم تا فردا، دو پای دیگر در بیاورم. حتی اگر باران افقی ببارد و ما عمودی بدویم.

دارم نمی‌تونم:))) 

چطوری تمرکز کنم اخه.