zaara

این مشکل همیشگی من بوده که نمیتونم چیزای جدید رو بپذیرم چون می‌ترسم. اینکه به خوبی قبلیا نباشن، پشیمونم کنند. و اشتباه کرده باشم.

اینکه چرا اینو گفتم برمیگرده به پمادم که یازده تا صفحه رو باز کردم و کلی اطلاعات به مغزم اضافه شد و حالا چی میتونه منو دیونه کنه؟ اتفاق امروز.

امروز کل داروخونه هارو با پای پیاده رفتم و اومدم و نتونستم پمادمو پیدا کنم، هیچی ازش نمونده و یه استرسی گرفتم که فقط بدنم میتونه حسش کنه.

به عمو پیام میدم و ازش میخوام داروخونه های اطراف خودشونو برگرده، و خب. خلاصه‌ی کلام که عمو اون پماد رو میگیره اما.. اما از یه شرکت دیگه. یعنی سازنده‌ش یه شرکت دیگه بود. :))) اره من هنوز دارم دیونه میشم. 

و معلومه که توی سرچ گوگلم نوشتم: مقایسه کرم بلابلا از فلان شرکت با کرم بلابلا از فلان شرکت. و حالا سوالات بیشتری توی مغزمه که باعث سردردم می‌شه.

اینکه: از اونجایی که دکتر با این داروخونه قرار داد داره و داروخونه با این شرکت و این نوع دارو ها و چونکه دکتر خیلی خوبیه پس داروخونه باید بهترین دارو هارو داشته باشه. حالا اگه این شرکته به اندازه‌ی این یکی شرکت کیفیتش خوب نباشه چی؟ اگه پوستم خراب شه چی؟ اگه توش همون مواد قبلی نباشه چی؟ درسته کرم کرمه و همون اسمه ولی اگه همون بود چرا شرکت های مختلف دارن تولیدش میکنن؟ 

بله. این بخش کوچیکی اتفاقات ذهن منه. حالا تصور کنین من با همچین وضعیتی درگیری های دیگه‌ای هم دارم و برای هرکدوم از اونها همینقدر فکر میکنم-

پس اره هنوز مطمئن نیستم باید از کرمه استفاده کنم یا نه. میدونم این کار شبیه پسرفت کردنه. چون تا وقتی چیزای جدید رو امتحان نکنی توقعاتت از دنیا و ادما خیلی کم می‌شه و اطلاعاتت هم محدود می‌شه. ( میدونم این متنم ربطی به کرم نداره ولی کلی دارم میگم) مثل اون دفعه که من به جز کیک کاکائویی مطمئن نبودم باید طعم دیگه‌ای سفارش بدم یا نه. 

همزمان هم دوست داشتم مزه های دیگه رو امتحان کنم و هم میترسیدم خوشمزه نباشن. یا روانشناسم که نمیتونم تغییرش بدم. یا انتخاب هام. اینکه من همیشه همین مسیرو میرم.. 

حس میکنم نیاز دارم چیزای جدید رو امتحان کنم ولی هردفعه یه گندی زدم.

در اخر با تشکر از خودم که از یه پماد به همچین نتیجه گیری زیبایی رسیدم و امیدوارم همینطور که انقدر قشنگ حرف می‌زنم همینقدر قشنگ بهشون عمل هم بکنم.

شماهم مثل من این مشکلو دارین که وقتی دکتر یه دارویی میده یا یه چیزی خودتون میخرین، باید از تمام سایتای موجود توی اینترنت اطلاعاتشو بگیرین و همه‌چیزشو بخونین و از هزار نفر بپرسین روش مصرفش چیه یا نه فقط من انقدر وسواسی و دیونه‌ام؟ 

نزدیک یک ماهه که دارم پماد و کرم می‌زنم و هفته‌ای دو بار توی نت باز سرچ میکنم اطلاعاتشو میخونم. انگار هردفعه اینجوریم که اگه دکتر درست نگفته باشه چی؟ اگه یه کرم بهتری وجود داشته باشه چی؟ اگه داروخونه اشتباهی داده باشه چی؟ 

همین الان که دارم اینو مینویسم یازده تا صفحه باز کردم و تهشم فهمیدم چند مدل از این کرمه با درصد های مختلف هست و مال من انتی اکنه‌ست. انواع داشته. 

کلا هر هفته یه چیز جدید می‌فهمم. 

خیلی بده، این استرس و اضطراب و خودخوری که دارم. وحشدناکه.

نزدیک سه بار نسخه‌ی دکترو چک کردم، نشستم نسخه رو با چیزایی که داروخونه داده چک کردم. فقط نمی‌تونم- نمیتونم فکر نکنم.

آسمون امشب خیلی قشنگ بود، خیلی زیاد.

هی من زندم! 

البته فعلا..

یه چند ساعتی میشه که حالت تهوع دارم. داره هی بدتر می‌شه.

نمیدونم چرا اشکام قطع نمی‌شن.

چه حسی دارم؟ درسته. دبیرمون گفت وقتی ۲۳ سالم بود حس میکردم خیلی بزرگ شدم و حالا که ۲۶ سالمه احساس پیری میکنم.

فکر میکنم تو محدوده‌ی من هیچکس افکارمو جدی نمیگیره. در حقیقت هیچکس به اندازه‌ی من خواسته هامو جدی نمیگیره.

حس میکنم فقط منم که دارم به این چیزا فکر میکنم در حالی که بقیه دارن سعی میکنن زنده بمونن. 

اینجور وقتا دلم میخواد با هیچکس حرف نزنم. دلم میخواد همه رو ول کنم.

ادما بهم این حس رو میدن که به اینجا تعلق ندارم.

خیلی دردناکه، نداشتن آدما رو میگم. اینکه بدونی هیچوقت نمی‌تونی داشته باشیش. قشنگ بود. چیزی که نوشته بود خیلی قشنگ بود، مخصوصا سوالش. پس چرا احساس از دست دادن می‌کنم؟ وقتی که هیچوقت اونو نداشتم..