چقدر احساساتم تغییر کردن، چقدر بی اهمیت شدم.
از یه جایی به بعد دیگه نه چیزی به خوابت میاد، نه خیالت و نه گوشه‌ی افکارت.
نه حس مشترکی میگیری نه دژاوویی و نه اهنگی هست که چیزی به یادت بیاره.
انگار اصلا چیزی نبوده. یه همچین چیزیه. اصلا یادم نمیاد چند ماه پیش چه شکلی بودم چه برسه به اینکه یک سال پیش.
چنلم پر از نوشته‌ست ولی هیچ جایی از قلبم رو قلقلک نمیده.
بگذریم. خستم. دلم میخواد بعدش همه چی قشنگ تر باشه.