کتاب: نامه های عاشقانه یک اسب
•نامه‌ی صد و چهل یکم:
میدانم آنها ما را در یک اصطبل مشترک تنها نمی‌گذارند عزیزم.
این سرنوشت تمام اسب‌هایی‌ست که مسابقه را می‌بازند
این را امروز فهمیدم، پس از دویدن هزار متر در هشتاد ثانیه.
قول می‌دهم تا فردا، دو پای دیگر در بیاورم. حتی اگر باران افقی ببارد و ما عمودی بدویم.