zaara

یه شعری هست از حافظ چند بیتش خیلی مورد علاقمه.
یکی این بیتای اولشه که می‌گه:

ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم
عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است
کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم

چند بیت می‌گه می‌گه بعد میرسه به این بیت:

گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید
گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم

این شعر خیلی قشنگه. بیش از اندازه و فراتر از کلمه‌ای که بشه زیباییش رو توصیف کرد و چه تفسیر قشنگی هم داره.