همه‌ی ما یه " oh moment" تو زندگی‌مون داشتیم. "oh moment" به لحظه‌ای می‌گن که با یکی دوستی و یا داری تازه اشنا میشی و یهو یه چیزی ازش می‌فهمی که می‌گی: "اوه" و بعدش کیلومتر ها ازش فاصله میگیری. چون می‌فهمی که اون ادم زیادی مشکلات داره و اگه باهاش بمونی قراره بدجور بگا بری.
توی متنای قبلیم، با ادمایی دوست شدم که هرکدومشون چندین تا "oh moment" داشتن. می‌تونیم حدس بزنیم تهش چی شد نه؟
بگایی.
پند امشبم به همه‌تون اینه که، هر لحظه‌ای که حس کردین توی روابطی که دارین داره بهتون بی‌توجهی می‌شه یا دارین خودتون رو فدا میکنین همون لحظه بکشین کنار. یه لحظه مکث کنین. حدس و مرز خودتونو تعیین کنین. برای خودتون و سلامت روانتون ارزش قائل شین و یادتون بمونه که همیشه و تا ابد. اول خودتون مهمین! بعد بقیه.
این تفکر که من از خودم میگذرم چون تورو دوست دارم رو بذارین کنار. شما اونقدر ارزشمند و مهم هستین که بقیه رو الویت قرار ندین.
و تا زمانی که بقیه ازتون کمک نخواستن سر خود به کسی کمک نکنین.
بعضی وقتا ادما محبتتونو وظیفه میدونن. می‌فهمین که چی میگم مگه نه؟
و یا اگه قلب مهربونی دارین.. لطفا از هیچکس بابت مهربونی‌تون توقع خاصی نداشته باشین.
و اینکه بقیه ممکنه ازتون ناراحت بشن چون ترکشون کردین. که واقعا اهمیتی نداره. چون شما نمی‌تونین همیشه همه رو از خودتون راضی نگه دارین. همیشه ادمایی وجود دارن که بابت کاری که نکردین هم ازتون ناراحتن.
شما اشتباهی نکردین. فقط توجه نکنین و ادامه بدین.
پ.ن: بیشترش با خودمم. و امیدوارم حداقل یه نفر متوجه بشه و برای خودش ارزش قائل بشه چون هیچکس ارزشمند تر از خودت نیست.
